Ներումը ծառայում է դժգոհությունը, վերջին հաշվով՝ վիրավորանքը բաց թողնելու համար:
Սա տեղի է ունենում բնական ճանապարհով, ուղղակի պետք է գիտակցել, որ դժգոհությունը չի ծառայում որևէ այլ նպատակի, բացի կեղծ ինքնազգացողությանը հագուրդ տալուց:
Ներումը հարկավոր է կյանքին չհակառակվելու համար:
Ներելը թույլ է տալիս կյանքին, որպեսզի այն քո միջով շարունակի ապրել:
Ներելու այլընտրանքային տարբերակները ցավն է ու տառապանքը, շատ հաճախ նաև՝ ֆիզիկական հիվանդությունները, որոնք մեծապես խոչընդոտում են կենսական էներգիայի հոսքին:
Հենց այն պահին, երբ դու իրապես ներում ես, վերադարձնում ես քո մտքի ուժն ու զորությունը:
Չներելը այդ նույն մտքի արդյունքն է, միայն թե մտքի կեղծ Եսի ստեղծածը: Էգո, որը չի կարող գոյատևել առանց անհաշտության և հակամարտության:
Միտքը չի կարող ներել: Միայն դո՛ւ կարող ես ներել:
Դու դառնում ես հանդիսատես, դու մտնում ես մարմնի մեջ, դու զգում ես աշխարհի թրթռոցն ու խաղաղությունը, որը քեզ է հասնում Գոյից:
Ահա, թե ինչու է Հիսուսը ասում. «Ներիր՝ տաճար մտնելուց առաջ»:
Աղբյուր՝ Экхарт Толле «Сила момента Сейчас»