Վերցնում են նյութերը, որոնք պետք է տարածվեն, ասենք՝ ինչ-որ թեզ, այն թարգմանում են մի քանի բարբառով և որպես «պրիկոլ» տեղադրում համացանցում։ Վերջ, մնացածը հանրությունը կանի՝ առանց անգամ հեղինակների լուրջ ջանքերի։
Տարբերակ երկրորդ, որ հատկապես լավ աշխատում է գոմիկախառն ու էդ կարգի ինֆորմացիաների դեպքում... Վերցնում են ինֆորմացիան, օրինակ՝ երեք հոգով գոմիկների դրոշով «երթ» են անում և նկարվում՝ մի հատ Հրապարակում, մի հատ՝ Մատենադարանի մոտ, մի հատ՝ Օպերայում և տեղադրում համացանցում, վերջ... Հանրությունը միահամուռ ջանքերով ավելի շատ կտարածի դա՝ տակը հազար տեսակ քֆուր գրելով, քան մի քանի կազմակերպություն կարող է անել մի քանի հազար դոլարով...
Արդյունքը. գոմիկները գրանտ ստանում են հիմնականում էն հողի վրա, թե իրենց էստեղ ճնշում են և այլն, և այլն... Ինչ են ունենում իրենք. իրենց «երթը» տեղը տեղին իրազեկվում է... Տակի քֆուրներն ու մեկնաբանություններն էլ տեղը տեղին բավական են մի քանի՝ ավելի մեծ գրանտ կպցնելու համար...
Ինչ են ունենում աղանդները. մի քիչ «կրեատիվ» մտածվածի արդյունքում նստում են տանը, ու հանրությունն արդեն ինքն է դառնում «դուռ ծեծող ու էդ թեմայով խոսող».... Վուալյա...
Սա կոչվում է հայաստանյան իրականություն... Մարդիկ, ովքեր պարապ-սարապ են մնում, կես դրույքով «էքսպերտ» են աշխատում՝ որպես ամեն ինչի մասնագետ։ Ու որ ամենակարևորն է՝ բոլորը միահամուռ դեմ են ցենզուրային։ Ցենզն ամենաքըխ բանն է ու ամենավտանգավոր բանն է մեր երկրի համար... Ու ընդհանրապես անարխիայից լավ բան չկա...
