Քահանան ամենասիրված և միաժամանակ ամենաչհասկացված անձն է, ամենափնտրվածն ու ամենամերժվածը։ Ամենաքննադատված անձն է, քանի որ իր անձնական օրինակով պետք է վկայի իր կողմից տրվող պատգամի ճշմարտացիությանը։ Նա համընդհանուր եղբայրն է, որի պաշտոնն է միայն ծառայել՝ առանց ոչինչ պահանջելու։ Եթե սուրբ է, նրան մոռացության ենք մատնում, կարծես գոյություն անգամ չունի։ Եթե միջակ է, արհամարհում ենք։ Եթե վեհանձն է, շահագործում ենք։ Եթե «շահախնդիր» է, քննադատում ենք։ Եթե կարիքի մեջ ենք, խեղճի հոգին հանում ենք։ Եթե կարիքներն անցնում են, նրան իսկույն մոռանում ենք։ Եվ միմիայն երբ լիովին զրկվում ենք նրա ներկայությունից, հասկանում ենք, թե որքան անհրաժեշտ էր մեզ ու թանկագին։
Նովելլո Պեդերցինի

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել