Ոչ բարով, էլի եկավ ամեն հայի արյան մեջ գենետիկորեն փոխանցված ՑԱՎԻ օրը... Շատ կուզեմ, որ հասկանանք, որ Եղեռնը ՀԻՇԵԼԸ 24-ին Ծիծեռնակաբերդ գնալը ու (մեծ ցավով եմ ասում, բայց շատերի պարագայում դա ժամանց է դարձել) ֆբ-ում սրտաճմլիկ նկարներ գցելը, հայրենասիրություն ու ՎՐԵԺ գոռալը չէ... Մեծ հաշվով դրանք ստից բաներ են: Շատ եմ ուզում, որ ԱՄԵՆ ՄԵԿՍ պատասխանատվություն զգանք այդ օրը, իջնենք երկնքից, ինքնախաբեությամբ չզբաղվենք, ռեալ գնահատենք այն, ինչ ունենք ու այն, ինչը կարող ենք ՓՈԽԵԼ ՈՒ ԵՏ ԲԵՐԵԼ, վերջապես խորը թաղենք դարերից եկած ՕՏԱՐԱՄՈԼՈՒԹՅՈՒՆԸ, դադարենք մեզ խեղճ ու անօգնական ԱԶԳ զգալ, դադարենք ամբողջ աշխարհին ՄԵՂԱԴՐԵԼ և ՄԵԿՍ ՄՅՈՒՍԻՆ ՀԱՅՐԵՆԱՊԱՇՏՈՒԹՅՈՒՆ ՈԳԵՇՆՉԵՆՔ...
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/armanmets/posts/10204280976971712?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
