Մի տեսակ քեզ շավղից դուրս ընկած ես զգում, երբ համարյա ողջ ՖԲ-ն անընդհատ խոսում է Եղեռնից, իսկ դու ասելիք չունես, քանի որ մի երկու խոսք դու էլ ավելացրիր ընդհանուր այդ «կաթսային» և հասկացար, որ արդեն սպառվեցիր և ինչ էլ փորձես ասել, միևնույն է, կրկնվելու ես կամ կրկնելու ես մյուսներին: Եվ հասկանում ես, որ քեզ ավելի լավ կզգայիր, եթե մասնակցեիր մի այնպիսի քննարկմանը, որը կփորձեր որոշակիացնել, թե ինչ կարելի է անել այսօր և վաղը՝ հարցը 100 տարի առկա հարթությունից դուրս բերելու համար: Բայց դա անել, բնականաբար, չես կարող, քանի որ թույլ չի տալիս քո երկրի այսօրվա վիճակը, ու թևաթափ կանգ ես առնում. ցավում եմ ինձ ու ինձ նմանների համար...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել