Մի տարեց մարդ զանգում է որդուն ու ասում. 
-Որդիս, կներես, որ անհանգստացնում եմ, բայց պետք է հայտնեմ, որ ես և մայրդ որոշել ենք ամուսնալուծվել: 35 տարվա ամուսնություն…բավական է որքան տառապեցի: 
-Ի՞նչ ես խոսում հայրիկ,- բացականչում է որդին: 
-Մենք իրարից վաղուց արդեն հոգնել էինք, և արդեն ձանձրացել եմ այդ մասին խոսելուց, այնպես որ զանգի քրոջդ և հայտնի այդ մասին: 
Տղան կատաղած զանգում է քրոջը, ով լուրը լսելով, պայթում է բարկությունից: 
-Գրողը տանի,-բացակաչում է նա,- թող ինձ, ես կհոգամ: 
Անմիջապես զանգահարում է խեղճ հորը և բղավում նրա վրա.
- Դուք չեք բաժանվի, մինչև մենք չգանք, լսո՞ւմ ես: Հենց հիմա կգնենք տոմսեր և վաղը եղբորս հետ կլինենք ձեզ մոտ: Մինչ այդ ոչինչ չձեռնարկես, լսում ես… Ու զայրացած նետում է լսափողը: 
Ծեր մարդը դնում է լսափողը և դիմում կնոջը. 
-Դե, ամեն ինչ կարգին է, նրանք երկուսն էլ կգան մեր ամուսնության տարեդարձին, և իրենք էլ կգնեն իրենց տոմսերը: 
Հ.Գ. Գումար աշխատելն ամեն ինչ չէ կյանքում, ու երկինքը փուլ չի գա, եթե ժամանակ հատկացնենք` ծնողներին այցելելու համար:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել