«Այստեղ՝ բանտում, ժամանակն այնքան դանդաղ է անցնում։ Իմ ժպիտի տակ ծանր սիրտ է թաքնված։ Մարդիկ միշտ մտածել են, թե ես երջանիկ եմ, բայց իրականում այդպես չէ»։
Գրել է ցմահ դատապարտված Նանի Դոսը, ում լուսանկարներն ամերիկյան թերթերի առաջին էջերում էին 1954 թվականին։ Այս տիկինը ապահովագրական գումարներ ստանալու համար 30 տարիների ընթացքում սպանել էր 11 մարդու՝ իր 4 ամուսիններին, 2 երեխաներին, 2 քույրերին, մորը, թոռնիկին եւ սկեսրոջը։
Թերթերը տպագրում էին նրա ժպտացող լուսանկարները, դրա համար էլ հասարակությունը շատ արագ Նանիին կնքեց «Սրտերի թագուհի» եւ «ժպտերես տատիկ» անուններով՝ ակամա հրապուրվելով նրա լուսանկարներով։
«Սարասոտա Հերալդ Թրիբյուն»
«համեստ, փոքրիկ, զվարթ»
Ամերիկյան լրատվամիջոցներում ծանր հանցագործության համար կասկածվողների լուսանկարների հրապարակումից հետո քննությանը զուգահեռ հասարակությունը սկսում է քննարկել, թե ինչպես կարող էին «Համեստ մարդը», «Փոքրիկ պճնամոլ Լիզին» կամ էլ «Զվարթ Սյուզանը» խեղդել երեխաներին, մեն-մենակ սպանել չորս տղամարդու, կրակ բացել տարրական դպրոցում եւ այլն։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ