Ուժ ձեզ, Ավետիսյանների հարազատներ, դիմացե՜ք.... Աներևակայելի ահավոր է առաջին հերթին ձեր ցավը.. Դիմացիր, ապաբախտ մայր.. Դիմացիր, ապաբախտ հայր... Քույր, եղբայր, պապ, տատ.. Դիմացեք. Մի կերպ.. Ինչ-որ գերբնական հնարքով դիմացեք... 1988-ի երկրաշարժից փրկված, սեփական հարկում բնաջնջված ձեր թանկագինների դառնադաժան այս կորստյանը... Թեև... Ո՞նց դիմանաք... Դիմանա՞լ կլինի... ՄԵնք չենք դիմանում... Դուք ո՞նց դիմանաք... Բայց ճար ու ճամփա էլ չունեք... Փոքրիկ որբուկը ձեզ է նայելու.... Առաջին հերթին...
Տե՛ր աստված... Գոնե ուժ տուր նրանց... Դիմանալու ուժ....
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/anahit.bostanjyan/posts/906445189389752?notif_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
