Tert.am-ը գրում է․
Սերգեյ Փարաջանովի արվեստի թանգարանի տնօրեն Զավեն Սարգսյանը Tert.am-ի հետ զրույցում համոզմունք հայտնեց, որ անտեղի են մտավախությունները, որ ՀՀ-ի՝ ԵՏՄ-ին անդամակցությանը կհաջորդի ռուսիֆիկացման գործընթացը, այդ թվում նաև մշակույթը կկրի ռուսական ազդեցություն։ «Նման բան չի կարող լինել, 70 տարի նույն երկրում էինք ապրում ի՞նչ եղավ մեր մշակույթի հետ՝ ոչինչ, դրանից միայն շահեց»,- նշեց նա և հավելեց, թե ԵՏՄ անդամ երկների հետ շփվելն ավելի օգուտ կբերի։ «Մակարդակը կբարձրանա, ոնց էլ լինի, այնտեղ մակարդակ կա»,- ասաց նա։
-Պարո՛ն Սարգսյան, որոշ մշակութային գործիչներ և՝ ոչ միայն, մտավախություն են հայտնում, որ ԵՏՄ-ին անդամակցությանը կհաջորդի ռուսիֆիկացման գործընթացը։ Դուք նման զարգացումներ տեսնո՞ւմ եք։
-Այն, ինչ տեղի ունեցավ Ուկրաինայում, պարզ է, որ Հայաստանում նույն բանն անելը շատ ավելի հեշտ կլիներ, դրա համար մերոնց որոշումը շատ ճիշտ է, բայց թե հետագան ոնց կլինի, սա է հարցը։ Ինձ թվում է՝ դա չի աշխատելու, ուղղակի ձև է և մերոնք խելոք են գտնվել, որ նման որոշում են կայացրել, իսկ թե հետո ինչ կլինի,չեմ կարող ասել, որովհետև Ղազախստանի ու Ռուսաստանի խնդիրները շատ ավելի լուրջ են, տարածքային և՝ ոչ միայն, այլ հարցերում ևս։ Ինչ վերաբերում է մշակույթին, նման բան չի կարող լինել, 70 տարի նույն երկրում էինք ապրում, ի՞նչ եղավ մեր մշակույթի հետ՝ ոչինչ, դրանից միայն շահեց, այն իմաստով, որ շատ գործեր եկան Հայաստան՝ Այվազովսկի և այլն, ստեղծվեցին թանգարաններ։ Եթե ուշադիր նայեք, մեր կողքի երկրներում չկան թանգարաններ, Իրանում օրինակ՝ մեկ-երկու թանգարան է փոքր, էն էլ շահի ժամանակ ստեղծեցին, այդ կուլտուրան չկա, չկա և Թուրքիայում, նոր են ստեղծում, այն էլ հիմնականում հայկական էքսպոնատներ են։ Իսկ մենք ստեղծեցինք հզոր թանգարաններ։
-Այսինքն, ձեր հավաստմամբ՝ ԵՏՄ-ին անդամակցելով մեր մշակույթը բացի լավից, վատ ազդեցություն չի կարող կրել, ինչպես սովետական շրջանում էր։
- Ես կարծում եմ, որ իրենց հետ շփվելն ավելի օգուտ կբերի, քան թե թուրքական երաժշտություն լսելը, կամ եսիմ ինչ անելը։ Մակարդակը կբարձրանա, ոնց էլ լինի, այնտեղ մակարդակ կա։ Բայց միևնույնն է, պետք է հասկանալ, որ այդ միությունը ոչ մի կապ չունի մշակույթի հետ։ Այն անգամ էլ ՌԴ դեսպանի հետ էինք հանդիպել, արագ լրագրողները զանգել հարցնում էին, թե ինչ եք կարծում, սա ճնշում չի՞։ Այ մարդ, ի՞նչ ճնշում, մարդը հավաքել՝ հարցնում էր, ի՞նչ կապեր ունեք, ի՞նչ խնդիրներ կան ՌԴ-ի հետ մշակութային։ Մենք էլ ասացինք, էստեղից հրավեր ունենք, այնտեղից, ուզում եմ ասել, որ այստեղ ոչ մի վատ բան չկա, հիմա եթե ԵՄ-ի մեջ մտնեինք՝ պետք է ասեինք, որ մեր արվեստը վերացավ, եթե տաղանդավոր մարդ է ծնվում, ինքն իր ճանապարհը կգտնի։ Ես կարծում եմ, որ կապերը մի քիչ ավելի կհեշտանան, հիմա մի քիչ մաքսային դժվարություններ կան. ցուցահանդես է տանում՝ նկարչին ստիպում են փող մուծել, այս անել, դրանք կարող է դուրս գան, որովհետև եթե նույն օրենքներն են մաքսային, պետք է չլինի այդ քաշքշուկը։
-Ինչպե՞ս կգնահատեք, Հայաստանն արդյո՞ք շարունակում էիր մշակութային անվանդույթները, չե՞ք կարծում, որ ամեն ինչ՝ այդ թվում նաև մշակույթը, կենտրոնացել է մայրաքաղաքում, իսկ մարզերում մշակութային կյանքը մեռել է։
-Ես այդպես չեմ կարծում, ահագին աշխատանք արվել է։ Իհարկե, մշակույթի տները, որոնք հոյակապ շենքեր են, դեռ 1950 թվից կառուցված, գյուղերով անցնում ես ու տեսնում ավերակների են վերածվել՝ պատուհանները ջարդած, դռները ժամանակին հանել վառել են, իհարկե, մեր ժողովուրդը շատ վատ դեր է կատարել... ձեր գյուղի մշակույթի տունն է, ինչի՞ եք այդ վիճակին բերել, ձերն է չէ՞, ուրիշինը չի։ Բայց հիմա կամաց-կամաց վերաբացվում են։ Նայեք, գյուղացուն ասում ես՝ ինչի՞ եք գյուղից գնում, դե, ասում է, ո՛չ կինո կա, ո՛չ այս կա, ո՛չ այն կա, ասում եմ՝ բայց դուք եք մեղավոր, դուք եք այդ ամեն ինչը ոչնչացրել։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
