Ես այլ էի, հիմա այլ եմ... Երկու այլ մի համատեղություն` Եվրոպա չեղավ, Մաքսային եղավ, եղա՞վ։ Մի՞թե դա պարտադիր պայման է, որ մենք միայն կախյալ պիտի ապրենք, այն էլ բարակ թոկից: Հզոր Եվրոպան դարձել է Ամերիկայի գործիքը՝ առաջին պլան մղելով միայն իր շահը, Ամերիկան բաժան-բաժան է անում, որ տիրի, Ռուսաստանն իր սեփական ազգի դիակների հաշվին ցանկանում է ստեղծել նոր Սովետական միություն՝ միաժամանակ փակելով ՆԱՏՕ-ի ճանապարհը: Ճիշտ է՝ Մեկուսացված Ռուսաստանն իր զենքի վրա է հույս դնում՝ ուժեղի մոտ թույլի պայմանով... Մեր հույսն էլ մեր արդար պահանջն է՝ միասնության պահանջը՝ ռուսական զենքի հույսով: Այս բառերը գրում եմ ու մտածում՝ ինչու՞ եմ գրում, չէ՞ որ Հայաստանի ներսում արդարություն չկա, միասնություն չկա, կաշառակերությունը բզկտում է երկիրը՝ այն հասցնելով բանկրոտի: Այս ամենի ժառանգորդը երիտասարդներն են, ուստի հույս ունեմ, որ հենց նրանք միահյուսվելով երկիրը դուրս կբերեն այս օրհասական վիճակից՝ չլինելով կախյալ ոչ մեկից, գրողի ծոցն ուղարկելով կաշառակերությունը։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/karayad/posts/641221115987002?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել