Tert.am-ը գրում է․
Ուկրաինական Բերեզնովատովկա գյուղում մեծացած հայազգի Սերգեյ Նիգոյանին վիճակված էր բացել «Երկնային հարյուրյակի» հաշիվը, գրում է Обозреватель-ը։
2014թ. հունվարի 22-ի առավոտյան 20-ամյա Սերգեյը զոհվեց դիպուկահարի փամփուշտից Կիևի Գրուշչևսկու փողոցում։ Երիտասարդը մայրաքաղաք Կիև էր եկել Եվրամայդանի սկսվելուց 2 շաբաթ անց՝ առանց ծնողներին տեղեկացնելու։ Միայն Կիև հասնելուց հետո էր նա զանգահարել տուն և հայտնել, որ մտադիր է մինչև վերջ կանգնել։ Սուրբծննդյան նախօրեին այցելել էր ծնողներին և կրկին վերադարձել մայրաքաղաք։ Իսկ 2 շաբաթ անց՝ զոհվել։
Սերգեյի հուղարկավորությանը նրա գյուղ էին ժամանել մարդիկ ամբողջ Ուկրաինայից։ Հունվարյան քամու սուլոցի տակ բազմահազարանոց ամբոխը երգում էր Ուկրաինայի հիմնը և բղավում՝ «Փա՛ռք հերոսներին»։
«Մարդիկ ամբողջ աշխարհից մինչ օրս զանգահարում են, աջակցում։ Պարզապես ասում են՝ «Շնորհակալություն ձեզ ձեր որդու համար»,- պատմել է Սերգեյի հայրը՝ Գարեգին Նիգոյանը։
Սերգեյի ծնողները լուռ և համեստ մարդիկ են։ Նրանք դեռ չեն կարողանում համակերպվել կատարվածի հետ։ Տարեցները մնացել են առանց միակ և թանկագին երեխայի, իսկ թե ում համար և ինչու է նա հերոս՝ իրենց համար երկրորդական հարց է։
Ապրում են փակ, շատ համեստ, եթե ոչ՝ աղքատ։ Փոքրիկ խրճիթում միակ զարդը սրբապատկերներն են, իսկ բակում՝ 2-3 հնդկահավերը։
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
