Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմի տարիներին գերմանական հրամանատարությունը շրջափակման մեջ գտնվող Լենինգրադ մի խումբ լրտեսներ է ուղարկում։ Նրանց ապահովում էին այդ գործի համար բոլոր անհրաժեշտ բաներով. նույնատիպ կոշիկներ` ինչպիսիք տեղացիներն էին հագնում, փաստաթղթեր, գաղտնաբառեր, անվտանգ տների հասցեներ։ Բայց շատ շուտով պարզվում է, որ այդ ամենն անօգուտ էր. սուպերպատրաստված լրտեսին կարողանում էր բռնել ցանկացած ժամապահ` հիմնվելով փաստաթղթերը ստուգելու վրա։
Գերմանիայի հանճարեղ քրեագետների պատրաստած փաստաթղթերը հօդս էին ցնդում խորհրդային ժամապահի ձեռքին։ Ամբողջ պատերազմի ընթացքում նրանք փորձում էին կեղծել խորհրդային փաստաթղթերը։ Այդ խնդրի վրա լավագույն ուղեղներն էին աշխատում։ Մի ամբողջ մասնագետների խումբ ամեն մանրուք (թանաքի գույնը, տառաչափ) հաշվի առնելուց հետո անգամ զրոյական արդյունք էր ստանում. կիսագրագետ ասիացի ժամապահները լրտեսներին անխնա որսում էին` փաստաթղթերի կեղծ լինելու պատճառով։
Եվ միայն պատերազմից հետո պարզ դարձավ «չկեղծվող» խորհրդային փաստաթղթերի գաղտնիքը։ Պարզվեց, որ դա անհեթեթության աստիճան պարզ էր. գերմանացիները, լինելով բավականին քաղաքավարի ժողովուրդ, փաստաթղթերի վրայի սեղմակները (սկրեպ) չժանգոտվող մետաղից էին պատրաստում, իսկ խորհրդայինը ժանգոտվողից էր պատրաստված։
