Խաչի մասին, ըստ եռամեծառ վարդապետ Ս. Գրիգոր Տաթևացու.
ԽԱՉԸ, որ անցյալում համարվում էր դատապարտության գործիք, այժմ պատճառ է փրկության, որովհետև մեր Փրկիչը բևեռվելով՝ նրան միացավ:
ԽԱՉԸ երկնքի բևեռներն են և երկրի հաստատությունը:
ԽԱՉԸ նահապետների ցանկությունն է և մարգարեների կանխասացությունը:
ԽԱՉԸ առաքյալների քարոզությունն է և հայրապետների դավանությունը:
ԽԱՉԸ մարտիրոսների պսակն է և նահատակների հաղթանակը:
ԽԱՉԸ թագավորների թագն է և իշխանների իշխանությունը:
ԽԱՉԸ կույսերի սրբությունն է և ամուսնացածների ողջախոհությունը:
ԽԱՉԸ այրիների շնորհն է և կանանց բարեզարդությունը:
ԽԱՉԸ ծերերի ամրության ցուպն է և երիտասարդների իմաստության գավազանը:
ԽԱՉԸ կենաց ծառն է և անմահության պտուղը:
ԽԱՉԸ անմեղների խրատն է և մեղավորիների քավիչը:
ԽԱՉԸ մոլորվածների ճանապարհն է և խավարածների ճառագայթը:
ԽԱՉԸ նավարկողների նավահանգիստն է և ճանապարհորդների օթևանը:
ԽԱՉԸ երկնավորների ցնծությունն է և երկրավորների զվարճությունը:
ԽԱՉԸ սանդարամետականների սարսափն է և երկրայինների սաստողը:
ԽԱՉԸ Քրիստոսի փառքն է և քրիստոնյաների պարծանքը:
ԽԱՉԸ հոգևոր զենք է և չբթացող սուր:
ԽԱՉԸ դժոխքի ավերողն է և գերյալներին ազատողը:
ԽԱՉԸ գերեզմանների կնիքն է և կյանքի հարությունը:
ԽԱՉԸ դրախտի դռները բացողն է և արքայությունը որպես ժառանգություն տվողը:
ԽԱՉԸ Քրիստոսի կարապետն է և հարության հրավերը:
ԽԱՉԸ անհավատների կուրությունն է և հավատացյալների զորությունը, որը և երկրպագուներին պայծառեցնելով՝ կանգնեցնում է մեր Քրիստոս Աստծո աջ կողմում:
