Tert.am-ը գրում է.
Tert.am-ի հետ զրույցում «Ազգայի ժողովրդավարական միության» նախագահ Վազգեն Մանուկյանն անդրադառնալով հարցին, թե ինչ որակի ընդդիմություն է քառյակը և արդյոք այդ քաղաքական ուժի ազդեցության ներքո «թեժ աշնան» նախադրյալներ կարող են լինել, նշեց, որ չէր ուզենա գնահատական տալ քառյակին, քանի որ այդ գնահատականը բարձր չէ։ Աշնան մասով նա հավելեց. «Նայած թեժ աշուն ասելով՝ ի՞նչ եք հասկանում: Ընդդիմությունը ներկայացրել է իր 12 պահանջները, որոնց մեջ կան իմաստալից պահանջներ, կան բաներ, որոնք կարելի էր այլ կերպ ձևակերպել: Եթե ընդդիմությունը ժողովրդով ու ժողովրդավարներով փորձելու է այդ առաջարկություններն իրականացնել, ապա շատ դրական երևույթ կլինի Հայաստանի համար։ Որոշ բաներ ճնշումների, որոշ բաներ՝ բանակցությունների միջոցով, եթե կարողանան անցկացնել, ես համարում եմ նորմալ քաղաքական ընդդիմադիր պայքար»:
-Պարոն Մանուկյան, Հայաստան-Թուրքիա նոր, այսպես ասած, շրջապտույտի մե՞ջ ենք. ի՞նչ է կատարվում. Նախագահ Սերժ Սարգսյանը, Թուրքիայի Նախագահ Էրդողանի հայտարարությունից հետո, որ իր համար վիրավորական է հայ լինելը, ասաց, որ ամեն հայի համար վիրավորական կլիներ, եթե Էրդողանը հայ լիներ, ապա եղավ հրավեր և շնորհակալական-քաղաքավարական այց՝ Նալբանդյանի մակարդակով, թեև իրենք Սերժ Սարգսյանի երդմնակալությանը մասնակցել են դեսպանի մակարդակով:
-Շրջապտույտ չեմ տեսնում. հստակ քաղաքական խնդիր է դրված, որ Հայաստանը մի կողմից ոչ մի հարց չզիջելով Ցեղասպանության և Ղարաբաղի հարցում, նկատի ունեմ Ղարաբաղի անկախության հարցը՝ բանակցությունների շրջանակներում, ցանկանում է հաստատել քաղաքական, տնտեսական հարաբերություններ Թուրքիայի հետ՝ ճանապարհների մասով: Եվ այստեղ որևիցե նոր բան չեմ տեսնում, սա շարունակվում է 90 թվականից: Եվ երբ ճանապարհները փակվել են, ոչ թե մեր քաղաքականությունն է փոխվել, այլ Թուրքիայի քաղաքականությունն է փոխվել՝ 93 թվականից ի վեր, երբ ղարաբաղյան ճակատում մեր ռազմական հաջողությունները բերեցին նրան, որ Ադրբեջանի ազդեցության ներքո Թուրքիան միակողմանի փակեց ճանապարհը: Հիմա այդ վիճակից ինքն էլ պետք է փորձի դուրս գալ, մենք էլ:
-Բայց այս «սիրալիությունների» փոխանակումից հետո, գնալ-մասնակցել ԱԳ նախարարի մակարդակով, եթե իրենք դեսպան են ուղարկել՝ Թբիլիսիից…
-Ես նման բաների մեջ չեմ մտնում, եթե ինձ հարցնում եք՝ ճի՞շտ է մասնակցությունը, ասում եմ՝ այո: Իմ կարծիքն է:
- Տարբեր տարիներին տարբեր ընդդիմություններ եք տեսել, Ձեր կարծիքով՝ քառյակն ի՞նչ որակի ընդդիմություն է:
-Ես չէի ուզենա գնահատական տալ, բայց բարձր չէ իմ գնահատականը:
-Իսկ թեժ աշնան համար նախադրյալներ, Ձեր կարծիքով, կա՞ն:
-Նայած թեժ աշուն ասելով՝ ի՞նչ եք հասկանում: Ընդդիմությունը ներկայացրել է իր 12 պահանջները, որոնց մեջ կան իմաստալից պահանջներ, կան բաներ, որոնք կարելի էր այլ կերպ ձևակերպել: Եթե ընդդիմությունը ժողովրդով ու ժողովրդավարներով փորձելու է այդ առաջարկություններն իրականացնել, ապա շատ դրական երևույթ կլինի Հայաստանի համար. որոշ բաներ ճնշումների, որոշ բաներ՝ բանակցությունների միջոցով, եթե կարողանան անցկացնել, ես համարում եմ նորմալ քաղաքական ընդդիմադիր պայքար:
-Այսինքն՝ եթե ինչպես Ռուբեն Հակոբյանը հայտարարեց՝ առանց Մայդանի անեն այն, ինչ պետք է անեն, և այլն, ապա…
-Ամբողջ աշխարհում կատարվում է նույնը. հարյուրավոր տարիներ դեմոկրատական պետություններում կան իշխանություններ, կա՝ ընդդիմություն, կան չլուծված հարցեր, տեղի են ունենում զրույցներ, հանրահավաքներ, բանակցություններ: Այսինքն՝ այստեղ որևէ նոր բան չեմ տեսնում, և կարծում եմ՝ Հայաստանն այն եզակի երկիրը չէ, որ պետք է խուսափի այդ ճանապարհից: Ցանկացած հարցի մարդիկ հասնում են պայքարի միջոցով, պիտի պայքարեն: Բայց պետք է լինեն ոչ թե պայքարի աբստրակտ գաղափարներ, այլ որոշակի խնդիրներ, որոշակի խնդիրներ լուծելու համար են մարդիկ ոտքի կանգնում:
-Դե հիմա, մարդիկ, դրել են՝ 12 կետ:
-Հա, թող պայքարեն, ո՞վ է բան ասում: Հանրային խորհուրդն էլ, օրինակ, «կուտակային»-ի վերաբերյալ բարձրացնում էր այդ կարծիքը և այն հատ-հատ համընկնում է ընդդիմության կարծիքի հետ: Իրենք իրենց ձևով էին պայքարում, մենք՝ մեր ձևով:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
