Կար մարդը, սիրում էր, սիրվում էր, շփվում էր, մտածում էր, կար: Դեռ երեկ կար: Մյուս տարվա ծրագրեր էր կարզմում: Ու հանկարծ՝ էլ չկա: Երբ ես չափից ավելի հաճախ եմ ցիտում Բուլգակովի խոսքերը՝ Վոլանդի շուրթերով արտասանած, ընկերներս հունից դուրս են գալիս: Բայց՝ 
- Да, человек смертен, но это было бы еще полбеды. Плохо то, что он иногда внезапно смертен, вот в чем фокус! Ամեն օրը գնահատեք, էլի, ինչ կլինի:
Դիանան միայն թե կենդանի մնա:


Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել