-Fight club- ն եմ նայել է վերջապես: 
-Հա՞: 
- Ըհը, բա մեջից ինձ դուր եկած մտքերը ուղարկել էի քեզ, կարող էիր ֆայմել, Անդ: 
-Հա, ես ֆայմից միշտ վատ եմ եղել, դե դու գիտես, հետո ինչ որ մի կիսամյակ տրամաբանություն եմ անցել: 
- Ըհը, ու ոչ մի անգամ, չես նստել դասին: 
-Է, մեկա բան չէր փոխվելու: 
-Էդ էլ կա: 
-Դու միշտ իմ ասած կինոները չես նայում, զարմացա: 
-Սուտ: Հենց մեկը Fight club-ը նայել եմ, բայց բացարձակ իմը չէր: Մարկուսը 100 անգամ ինձ պատմել էր էդ ֆիլմի մասին, էդ իր ու իր ինքի ամենասիրած ֆիլմն ա, Գաբը 100 անգամ ասել էր, որ Fight club -ի տղաները ծիտ են, ու դա ուտելու կինո ա, ու ես 100 անգամ նայել էի թրեյլերը ու էդքանով սահմանափակվել, իսկ, երբ դու ասեցիր, որ բանակում էդ քեզ ոգեշնչում ա, ես միանգամից որոշեցի նայել, որ համ քեզ հասկանամ, համ` էն ամենը ինչ կատարվում ա բանակում: Հա, ու ես դա նայել եմ տարեդարձիս գիշերը: Էն որ արդեն ժամը 2-ն ա, մարդիկ ինձ շնորհավորում են, իսկ ես դա եմ նայում:  Իմ համար էդ գիշերը կամ օրը ոչ մի բանով չէր տարբերվում դրա նախորդից, կամ հաջորդից: Դու գիտես, որ տարեդարձս չեմ սիրում, բայց ավելի սյուռ չէր կարա լիներ: Էն որ սենց անկապ գրում եմ մերսի, կամ չեմ պատասխանում, որ չխանգարեն: Չեղած տարեդարձս Fight club-ով սկսվեց ու ավարտվեց Պիպոյանի համերգով, իսկ էն մնացածը կարևոր չէր, ու արդեն չեմ էլ հիշում: 
-Վայ, ինչ հավես ա: 
- Որ նայեցիի ու տենց մի քանի ժամից մարսեցի ֆիլմը, սկսեցի քեզ ու մնացած զինվորներին մի քիչ ավելի լավ հասկանալ, հիմա բանակը մի քիչ ավելի լավ եմ պատկերացնում: Դու հասկանում ես չէ՞, որ ես բառացի նմանությունը ու ֆիլմ-բանակ զուգահեռները նկատի չունեմ: 
-Հա, ես հասկանում եմ, որ դու լրիվ հասկացել ես: Դուրդ եկա՞վ գոնե: 
- Չեմ գրե՞լ էդ մասին: 
-Չէ ոնց որ: Դեռ բոլորը չեմ կարդացել, մտածում եմ քիչ-քիչ կարդամ, կամաց-կամաց, որ շուտ չվերջանան: 
-Վայ, աման: Էս էն քո «մեռնեմ քեզ» շարքից ա, էն որ զզվում եմ էդ արտահայտությունից, բայց մենակ սենց դեպքերում կարելի ա: Ես քեզ էլի կգրեմ, շատ- շատ, էնքան, որ հոգնես: Ճիշտ ա արդեն չգիտեմ, ոնց եմ քույրիկիդ գրելու, որ փոխանցեմ, բայց ինքը ոնց որ թե դեմ չի, ասում ա, որ մեր մոտ նախանձելի ընկերություն ա: 
- Տենց էլ կա: Դու սենց 2 տարի կգրես, որովհետև ես չեմ հոգնի: 
-Ես էլ գրելուց չեմ հոգնի: Մառլան դեմք էր: 
-Ծիտ էր չէ՞: 
-Չէ, ճիշտն ասած: 
-Դե քո համար բնականաբար չէ: 
-Դրթիի մեկը: 
-Dirty minded I am: 
-Ես հույս ունեի, որ բանակում տենց չես լինի: 
-Մար, բանակում ամենը ավելի դրթի ա, քան դու կարող ես պատկերացնել, ու ես էլ ավելի դրթի մայնդիդ եմ : Նենց որ իզուր հույսեր մի փայփայի: 
-Մյուս անգամ հաշվի կառնեմ: 
-Նենց որ Մառլան ծիտ ա: 
-Ախր սիրուն չի է ընդհանրապես: 
-Մար, դու մինչև հիմա պետք ա հասկացած լինեիր, որ ծիտը ու սիրունը իրար հետ կապ չունեն: 
- Ես էդ հարցերում չկամ: 
-Հա, ընդհանրապես Fight club -ը քոնը չի: 
-Դե հա, բայց դու ինչի՞ ես տենց մտածում
-Դու չափից դուրս բարի ու փափուկ ես դրա համար: 
-Էն որ գնում էին հոգեբանական միություններ, ինչ դոդ էին: 
-Հա, բայց ասա, որ հավես էր: 
-Հա, ես էլ ուզեցի մի տեսակ: Ես տենց հաճախ սեմինարների եմ գնում: 
-Անվճար կոֆեի ու քաղցրի համա՞ր : 
-Չէ, տանը չմնալու, հետո էլ հավես ա: 
-Հա, բայց մեկա ոչ մեկի հետ չես շփվում: 
- Դե էդ էլ ա հավես: 
-Բա, որ էն գրկել- լացելու պահերը գան ի՞նչ ես անելու: 
-Սեմինարներին տենց բաներ չկան,Անդ, բոլորը գնում են տուն նոր սկսում են լացել: 
-Իրար հետ կգնանք տենց դեբիլ հոգեբանական ժողովների:

 

-Հա, արժի: Ես նախընտրում եմ նրանք, որտեղ հավաքվում են անբուժելի հիվանդ մարդիկ:
-Հա, կգնաս կասես, որ անբուժելի դեպրես ես:
-Դեբիլ: Էն պահը- Narrator: When people think you՛re dying, they really, really listen to you, instead of just...
Marla: ...instead of just waiting for their turn to speak? 
- Մար, հանգիստ, քո դեպրեսները սիրուն են, դու դրանցից չես մեռնի:
-Հա, ես էդ ամենը ավելի սյուռ եմ պատկերացնում:
-Քիչ մտածի էդ մասին: Կլինի՞: -Կաշխատեմ:
-Տենց կգրկենք իրար,կլացես:
-Չեմ լացի:
-Ես որ գրկեմ կլացես:
-Դե դու էլ կլացես:
-Երկուսով-երկուսով: Կհիշես իրեն ու գնաաաց:
-Բա դու ու՞մ կհիշես: Համ էլ ես իրա պատճառով չեմ լացում:
-Հա, ճիշտ ա: Դե բայց նենց չի էլի որ պետք ա լացեիր իրա պատճառով, այ քեզ բան, էդ էլ ու պըռծ:
-Անդ, դու արդեն խոստովանել ես, որ սենց ուղղակի իմ նեռվերն ես ուտում:
-Խմած եմ եղել էդ ժամանակ:
-as always:
-Ձեզնից ի՞նչ կա:
-Ումի՞ց:
- Հա,փաստորեն ոնց որ միշտ չկա:
-էն որ -ի վերջում ասում ա -You met me at a very strange time in my life. Տենց իրեն եմ հիշում:
- Սիրուն ա էդ վերջին կադրը:
-Շատ: Բա որ ասում ա -Marla՛s philosophy of life is that she might die at any moment. The tragedy, she said, was that she didn՛t. 
-Տես, Մառլային հավանել ես:
-Դու էլ:
-Իմը ուրիշ ա:
- Վերդադառնում ենք դրթիին:
-Թույն կինո ա, մերսի quote-երի համար
-Հեհ, ես էնքան ամելիություններ եմ մտածել քո համար: Մարկուսը ասում ա, թե քեզ էնքան լավ եմ նայելու, որ չուզես բանակից հետ գալ: Մարդիկ որ բանակից զանգ են տալիս ֆիլմեր չեն քննարկում չէ՞:
- Չէ, էստեղ վատ չի, բայց ես էդտեղ լիքը անելիքներ ունեմ: Մենք ուրիշ ենք:
-Հեհ, ու տենց միշտ աննոռմալ:
-Բա ոնց: Մի հատ էլ կինո ասեմ նայի
-Էն փղինը դեռ չեմ նայել:
-Էդ էլ կնայես, բայց էս մեկը ավելի լավն ա, լրիվ քոնն ա, էնքան սիրուն ա նկարած, կադրերը ցնդելու են, հաստատ դուրդ կգա, ուղղակի մի քիչ երկար ա:
-Հապա՞:
-Էլի եմ չէ ասել, որ Lars von Trier-ի ֆիլմերը նայես:
-Հա, հիշում եմ:
-Dancer in the Dark-ը նայի
-Կնայեմ:
-Անպայման:
-Հետո կգրեմ էդ մասին:
-Էդ պարտադիր չի, ոնց կուզես, բայց նայի անպայման: Ինձ թվում ա, դու կսիրես Lars von Trier-ին
-Տեսնենք, կպատմեմ քեզ, եթե սիրեմ:
-Չվախենաս:
-Չէ, չեմ վախենում, ինչի՞ց վախենամ, ես ուժեղ եմ:
-Դե ընդհանրապես ոչ մի բանից էլ մի վախեցի, բայց էս անգամ ֆիլմը նկատի ունեի:
- Կարողա՞ չնայեմ
-Չէ, բա ասում եմ չէ, որ չվախենաս, կնայես անպայման:
-Կնայեմ:
- Սպաս, ես հեսա մի քիչ հետո զանգ կտամ, լա՞վ, Մար, ապրես, որ նայել ես Fight club-ը. ինձ լավ զգացի դրանից:
-Ահա, մինչև մի քիչ հետոն գա ես արդեն նայած կլինեմ, ու մի 3-4 նամակ գրած կլինեմ քեզ, ու արդեն էս մեկը կքննարկենք: Բարի, Անդ:
-ու տենց միշտ, Մար,
-ու տենց միշտ:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել