Գնաց.... էլ չի գա...​
Եվ իրոք, թքած, թե չի գա, ու թե անգամ գաիզուր է գալուիզուր է գալու նման այն մեկին, ում չեն սպասում, բայց ինչո՞ւ է գալու, ի՞նչ ունի թողած, ի՞նչ ունի կիսատ, գուցե՞ ԿԱՐԻՔ, գուցե՞ կարիքից նա գաբայց չէիզուր է գալու, կոտրված ձեռքերով էլ ի՞նչ տամ նրան, դատարկ հոգով էլ ի՞նչ մատուցեմ նրան......
Գնաց.... Էլ չի գա...​ երբեք, ու եթե հանկարծ նա գա, չէ, չի գալու .......
Չի գա, նա գնաց............ բայց ինչո՞ւ չեմ հավատում, թե նա գնացգուցե նա մնացմնացին գուցեբայց ոչ ինքըինքը գնացմնաց նրանքնրանքկարոտ դատարկությունըախ, երանի գա, գա մի օրմի վայրկյանովոր տանի, որ տանի կարոտ այս դատարկությունը, որ տանի.
բայց կգա՞, գրողը տանի, կգա ու չի գա, սա է ինձ տանջումբայց արդյո՞ք թածթքած ունեմ եսմի՞թեոչ խաբում եմ ինքս ինձնրա գալը, նրա գալը, նրա վերադարձըայնքան կարևոր է, գուցե որ ոչինչ այնքան կարևոր չէ կյանքում .
չէ, թող չգաէլ որտե՞ղ գա, միթե կարող ենք նորից կառուցելոչ չենք կարողայն, ինչ եղել է, արդեն եղել է, էլ չի լինելու ......

Եվ ժխտում եմ ինքս ինձժխտում մի մեծ ժխտականի նման, բայց ուղեղս, ուղեղս է դա ժխտումիսկ սիրտս, այդ սիրստ չի ժխտումայլ հավատում է հիմարի նման .......
եվ լոկ այս պահինլոկ այս վայրկյանին կուզեի լինել հանցագործլոկ միայն նրա համարոր կարողանայի ատրճանակս ուղղել կրծքիս, ու ասել սրտիս՝ մեռիր, հիմար .........
բայց դա քիչ էանգամ մարդասպան լինելով հանդերձերբեք դա չես կարող անելգուցե նրանիցոր այնտեղ կա, կա հենց ՆԱ, նա ով չկակա բայց սրտում, այլ ոչ թե կողքիդ, կա բայց ոչ շուրջդկա լոկ հոգում....

Կգա՞, թե չի գագնաց էլ չի գաեթե և հանկարծ գաիզուր է գալու ................

Նանա զրկել է ինձ, զրկել է լոկ այն ամենից, ինչով կարելի էր ապրել, սիրունսիրուն ապրել, իզուր է գալիս, քանզի այն ամենը, այն ամենը այլևս չկա, լոկ նորից ապրելու համար հինըչկա, իզուր է գալիս, զրկել է նա, ոչ թե ոտքից ու գլխիցոչ թե ձեռքից ու լեզվից, այլ զրկել է նա լոկ զգացմունքներից, նրան այնքանեմ սպասել, որ քիչ էլ այլևս չեմ սպասի, նա գնաց, էլ չի գա երբեք......հաստատ չի գա չէ՞...........

Եվ արյդոք, արդյոք, գիտե՞ս՝ ինչ է սպասելըմիթե զգացել ես, զգացել ես այդ սպասումը հոգուդ վրա, ոտքերիդ վրա, մի՞թե գիտես, գիտե՞ս արդյոք՝ ապասումն ինչ է, լոկ սպասում չէ սերս, սպասումը, լոկ մի դժոխք է, որից դուրս գալու ելքը անգամ, անգամ չի երևում, չէ, հավատա չգիտես
ե՞ս, ես գիտեմ, քանզի ոտքերս այնքան են կանգնել, լուռ մայրամուտին ու լուսաբացին քեզ սպասելովոր էլ չեն ծալվում, այդպես էլ կանգած են մնում, իսկ աչքերսայնքան են փնտրել ու սպասել գալուդ, շողքդ տեսնելուն որ քիչ էլ ու նրանք կկուրանան,
արդյոք, արդյոք սերս, գիտես՝ ինչ է սպասումը, եթե գիտես, ինչո՞ւ եմ դեռ սպասում, արի, հա արի մի թող սպասեմ, բայց չէ իզուր ես գալիս, իզուր է գալիս, իզուր է այս ամենը, իզուր ...
Եվ արդյոք, իրոք գիտես, թե ինչ է սպասումը, մի՞թե գիտես, չէ՛, չգիտես, էլ ոնց իմանասինձ ու քեզ բաժին ընկած բախտի մեջ, լոկ ես գիտեմ, թե ինչ է սպասումը, լոկ միայն ես, ոչ դու ....
Եվ միթե սպասեմ, չէ, չեմ կարող չսպասել, և որքան էլ ծանր է սպասումս այս, միևնույն է, կսպասեմ լուսաբացին, առավոտներին, գիշերներին ու մայրամուտներին, կսպասեմ, գուցե դու գաս, գուցե դու առավոտյան սառնության հետ ներթափանցես մարմնիս վրա, ու նորից գրկես քո ջերմացնող մարմնով, ու նորից սիրես, սպասումից հոգնած ու մահացած մարմինս .........
Իզուր է գալու ես այն չե՛մայն չե՛մ, ես առաջվանը չեմ .......
Գնաց.... Էլ չի գա...​երբեք

Եվ կրկին լուսաբաց, սառը մենությունը, որն իր թևերը գցել է վրաս ու դանդաղ շոյում է ինձ, ատում եմ կյանքիս բոլորը լուսաբացները միայնակ, ախ այդ տխրությունը, սիրահարվել է ինձ վրա, սիրահարվել է խենթի պես, ամեն պահի հետևում ու գրկում ինձ, փայփայում ու սիրում, ախ, այդ տխրությունը սիրահարվել է վրասնույն էլ այդ միայնությունը, սիրահարվել են այս կյանքում ինձ, անգամ ցավը, և բոլորը իրենց հերթին ձգում են ինձ, ու իրար մեջ չեն կարողանում բաժանելձգվելուց արդեն ցավում եմ եսձգվելուց արդեն ոռնում է հոգիս..........

Գնաց, գնաց, առանց որևէ բան ասելու, հեռացավ լքեցգնաց ու չքվեցիսկ ինչը մնաց, տաշտակը հին, թե անցյալը մնաց առանց նրա, ինչի՞ս է պետք անտեր այս սերը, որբ այս սերը ինչիս է պետք, առանց նրա ես ի՞նչ անեմ ...ինչի՞ս է պետք սերն առանց նրա....

Ու հեռացավ նաև նրա հետ, ապրումներս սիրուն, և փոխարենը ինձ մոտ, հենց ինձ մոտ մնաց լոկ տխրությունը տգեղ, ով սիրահարվեց, ով սիրահարվեց ինձ, երանի հետ գար, մի, ընդամենը մի վայրկյանով ու հետը տաներ տխրությունը այդ, ուրիշ ոչինչ, ուրիշ ոչինչ թող չտաներմիայն տաները այն ամենը, որը թողեց լքումից հետո ........

Գնաց, էլ չի գա գուցեև եթե գա իզուր է գալիս, ես չկամ, ես այլևս չկամ, կա մեկը, լոկ մեկը կա, որ հոգնել է սպասելուցմի քիչ էլ ու այլևս սպասումը արդեն կվերջանա, կմարի, հավատը կգնա, ու էլ ոչինչ չի մնա.............

Գնաց. էլ չի գա ԵՐԲԵՔ...............
ու եթե գա, ախ, իզուր է գալու..........

 

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել