Երիտասարդ Արքան նոր էր նստել գահի վրա երբ տեսավ իր երազում հրեշտակի, ով ասաց՝

– Կկատարեմ Քո մեկ ցանկությունը:

Առավոտյան Արքան կանչեց իր խորհրդականներին:

– Հրեշտակը ինձ խոսք տվեց կատարել իմ մի խնդրանքը: Ուզում եմ, որ իմ հպատակները երջանիկ ապրեն: Ասեք ինձ, ինչպիսի՞ թագավորություն է նրանց պետք:

– Ցանկությունների թագավորություն... – անմիջապես բացականչեց խորհրդականներից մեկը:

Երկրորդ և երրորդ խորհրդականներն էլ էին ուզում ինչ որ բան ասել, սակայն չհասցրեցին՝ երիտասարդ Արքան փակեց աչքերը և իր պատկերացումների մեջ կանչեց հրեշտակին:

– Ուզում եմ, որ իմ հպատակների բոլոր ցանկությունները ի կատար ածվեն: Թող իմ թագավորությունը դատնա Ցանկությունների Թագավորություն...

Այդ պահից սկսած թագավորությունում սկսեցին կատարվել տարօրինակ իրադարձություններ: Շատերը վայրկյանական հարստացան, շատերի հյուղակները վեր ածվեցին պալատների, ինչ-որ մեկի մոտ թևեր աճեցին և նա սկսեց թռչել, մյուսները՝ երիտասարդացան:

Մարդիկ համոզվեցին, որ իրենց ցանկությունները իրականանում են և ամեն մեկը սկսեց մյուսից շատ բան ցանկանալ: Շուտով նրանք հասկացան, որ իրենց ցանկությունները չեն հերիքում և սկսեցին նախանձել նրանց, ովքեր դեռ ցանկություններ ունեն:

Նրանք սկսեցին ագահաբար գողանալ իրենց հարևանների, ընկերների, երեխաների ցանկությունները:

Շատերը չարացան և սկսեցին իրար վատը կամենալ: Պալատները աչքի առջև փլվում էին և նորից բարձրանում, ինչ-որ մեկը աղքատ էր դառնում և միանգամից աղքատություն էր ցանկանում մի ուրիշի համար: Ինչ որ մեկը ոռնում էր ցավից և միանգամից չարախնդալով ավելի մեծ տանջանքներ էր ուղարկում մյուս մարդկանց: Ցանկությունների Թագավորությունից անհայտացան խաղաղությունն ու համաձայնությունը: Մարդիկ թշնամանում էին, իրար վրա չարության և անբարյացակամության նետեր էին բաց թողնում: Մեկը մյուսներից ավելի խորամանկ ու նենգ էր՝ նա իր համար մի շատ վտանգավոր հիվանդություն ուզեց և սկսեց գրկախանություններով, համբույրներով և ձեռքցեղմումներով վարակել որքան հնարավոր է շատ մարդկանց:

Արքայի առաջին խորհրդականը անմիջապես թախտաթափ արեց երիտասարդ Արքային և իրեն Արքա հայտարարեց: Սակայն շուտով նրան էլ պալատներից դուրս արեց մի ուրիշը, որն էլ վռնդվեց երրորդով և գահի շուրջ դաժան ցանկությունների մեծ պատերազմ սկսեց: 

Երիտասարդ Արքան փախավ քաղաքից և թագավորության սահմանի վրա մի ծերունու հանդիպեց:

Ծերունին հող էր վարում և երգում:

– Դու ոչ մի ցանկություն չունե՞ս, – հարցրեց նա ծերունուն՝ զարմանքով:

– Ունեմ իհարկե... – պատասխանեց վերջինս:

– Իսկ ինչու՞ չես իրականացնում ցանկություններդ միանգամից՝ բոլորի պես:

– Որպեսզի չկորցնեմ իմ երջանկությունը, ինչպես կորցրեցին Քո բոլոր հպատակները:

– Բայց Դու աղքատ ես, իսկ կարող ես հարուստ դառնալ, ծեր ես, սակայն կարող ես երիտասարդանալ:

– Ես ամենահարուստ մարդն եմ, – պատասխանեց ծերունին, – վարում եմ հողը, ցանում և այսպես աճեցնում եմ իմ Սրտից՝ իմ Աստծուն ձգվող մարգարտե արահետը... Ես Քեզանից երիտասարդ եմ, քանզի իմ հոգին երեխայի հոգու նման է:

Արքան ափսոսանքով ասաց՝

– Եթե Դու լինեիր իմ խորհրդականը, ես սխալներ թույլ չէի տա...

– Ես հենց Քո խորհրդականն եմ, ում Դու չուզեցիր լսել, – ասաց Ծերունին առանց մեղադրանքի և շարունակեց վարել հողը:

 Ալեքս Ալեմանի 

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել